Projekt Efektywnej Polityki Narkotykowej Koła Krakowskiego partii Zieloni 2004
My, członkowie Koła Krakowskiego Partii Zieloni 2004, uznajemy, że:
*obecnie prowadzona restrykcyjna polityka narkotykowa jest nieskuteczna i przynosi więcej szkód niż pożytku;
*traktowanie chorych i uzależnionych od narkotyków jak przestępców jest głęboko niemoralne i prowadzi do wykluczenia tych grup ze społeczeństwa;
*popyt na substancje psychoaktywne nie zmaleje w wyniku restrykcyjnego prawa, a na prohibicji zyskują tylko zorganizowane grupy przestępcze i czarny rynek;
*od metod policyjnych i represji skuteczniejsze jest informowanie, edukowanie i wychowywanie;
*niektóre tzw. narkotyki lekkie, zwłaszcza konopie indyjskie i pochodne, są mniej szkodliwe dla zdrowia od alkoholu i tytoniu oraz powodują mniejsze koszty społeczne (według raportu Światowej Organizacji Zdrowia);
*spożywanie substancji, na które istnieje niezmienny popyt, a które ze względu na delegalizację są poza wszelką kontrolą, zwłaszcza medyczną, może prowadzić do poważnych negatywnych efektów zdrowotnych;
*każda substancja, legalna czy nie, jest potencjalnie uzależniająca, a dorosły człowiek, który odpowiada za własne czyny, powinien mieć prawo do swobodnego wyboru.
W związku z tym, w oparciu o raport Światowej Organizacji Zdrowia z 1995 roku, zalecenia Raportu Mallioriego zatwierdzonego przez Parlament Europejski w lutym 2003 roku oraz we współpracy z organizacją Kanaba proponujemy zmianę polityki narkotykowej państwa poprzez:
1.Skupienie wysiłków państwa i organizacji pozarządowych na problemie redukcji szkód. Przez ten termin rozumiemy politykę ukierunkowaną na redukcję niepożądanych zdrowotnych, społecznych oraz ekonomicznych konsekwencji zażywania narkotyków poniesionych zarówno przez społeczność, jak i poszczególnych użytkowników substancji odurzających
2.Dofinansowanie programów leczenia narkomanów (w tym przede wszystkim substytucyjnego) oraz dopuszczenie do uczestnictwa organizacji pozarządowych w tych programach. Nawołujemy do przeznaczenia więcej funduszy na rzecz stworzenia systemu programów leczenia metadonowego w dużych miastach Polski. Ponadto rząd powinien rozpowszechnić programy wymiany igieł i strzykawek, co jest normą wśród wszystkich krajów Unii Europejskiej.
3.Odejście od traktowania uzależnionych od narkotyków jak przestępców. Narkomania jest chorobą, a zrównanie w prawie narkomana i handlarza jest sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem i założeniami systemu publicznej ochrony zdrowia. W tym celu należy całkowicie odejść od koncepcji karania osób uzależnionych więzieniem (co i tak ma wątpliwe efekty resocjalizacyjne) oraz przeprowadzić kampanię informacyjną na ten temat.
4.Zmianę kwalifikacji posiadania narkotyków na własny użytek na wykroczenie i wprowadzenie mandatów w ustawowo ustalonej wysokości. W wypadku narkotyków lekkich (w tym przede wszystkich pochodnych konopii indyjskich) wprowadzenie dekryminalizacji, czyli odstąpienia od karania za posiadanie na własny użytek (do 5g). Za tym powinna też pójść postępująca dekryminalizacja uprawy konopii indyjskich w niewielkich ilościach (do 2 roślin).Dla powyższych zachowań limitu wieku wyniósłby 21 lat, przy czym tym samym ograniczeniem wiekowym zostałyby objęte alkohol i tytoń.
5.Zainicjowanie kampanii informacyjnej i edukacyjnej, przede wszystkim w systemie szkolnictwa, która powinna być podstawową metodą walki z narkomanią. Nauczyciele powinni zostać przygotowani merytorycznie do nauczania na temat skutków zażywania narkotyków i innych substancji odurzających, np. alkoholu.. W celu zapewnienia wiarygodności takich zajęć muszą one być prowadzenia w oparciu o ustalenia naukowe i w sposób bezstronny.
Chcemy ponadto zwrócić uwagę na międzynarodowe umiejscowienie problemu. Uznajemy, że polityka siłowego rozwiązania kwestii narkotykowych jest skrajnie nieefektywna. Pomimo przeznaczenia olbrzymich środków na walkę z przemysłem narkotykowym za pośrednictwem policji i wojska, produkcja i konsumpcja substancji zakazanych wzrosła znacząco w ciągu ostatnich 30 lat. Głównym efektem tych działań był wzrost cen narkotyków (tzw. criminal tariff), na którego popyt i tak jest nieelastyczny. W związku z powyższym wyrażamy sprzeciw wobec siłowych metod rozwiązywania światowego problemu narkotyków, przede wszystkim potępiamy politykę przymusowego niszczenia i substytucji zbiorów. Skutki ekologiczne tego podejścia w Kolumbii są zastraszające, gdyż w latach 1994-2001 zatruto ponad 200 tysięcy hektarów upraw chemicznymi herbycydami, co wyklucza jakąkolwiek uprawę rolniczą na tych terenach przez wiele lat. Pomimo tego produkcja wcale nie zmalała, tylko stopniowo wdziera się na nowe tereny, przede wszystkim na obszar lasów Amazonii.
Trzeba skupić wysiłki na ograniczaniu popytu, a nie podaży. Jako partia wspieramy działania mające na celu rozszerzenie współpracy między krajami członkowskimi Unii Europejskiej w zakresie polityki narkotykowej, zwłaszcza mającej na celu redukcję szkód. Popieramy również, podobnie jak europejscy Zieloni, reformę wspólnotowej polityki narkotykowej w kierunku jej liberalizacji. Koło Krakowskie Partii Zieloni 2004