Zmiana przepisów dotyczących palenia e-papierosów jest spowodowana koniecznością wdrożenia regulacji unijnych przyjętych w 2014 r. w tzw. dyrektywie tytoniowej (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/40/UE z 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów oraz uchylającej dyrektywę 2001/37/WE). Nowe przepisy wejdą w życie po upływie 14 dni od opublikowania nowelizacji w Dzienniku Ustaw.
Według dotychczasowych przepisów pojęcie „wyroby tytoniowe” obejmowało wszelkie wyprodukowane z tytoniu wyroby, takie jak papierosy, cygara, cygaretki, tytoń fajkowy, machorka i inne, zawierające tytoń lub jego składniki, z wyłączeniem produktów leczniczych zawierających nikotynę (art. 2 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia...). Nie obejmowało ono e-papierosów.
W wyniku nowelizacji ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych dodano nowe pojęcie „nowatorskiego wyrobu tytoniowego”, którym jest wyrób tytoniowy inny niż papieros, tytoń do samodzielnego skręcania papierosów, tytoń fajkowy, tytoń do fajki wodnej, cygaro, cygaretka, tytoń do żucia, tytoń do nosa lub tytoń do stosowania doustnego (art. 2 pkt 11 znowelizowanej ustawy o ochronie zdrowia...). Nowatorskim wyrobem tytoniowym jest wyrób wprowadzony do obrotu po 19 maja 2014 r.
Na mocy ustawy nowelizującej określono również definicję palenia papierosów elektronicznych. Przez palenie papierosów elektronicznych należy rozumieć spożycie pary zawierającej nikotynę, wydzielanej przez papieros elektroniczny (art. 2 pkt 17 znowelizowanej ustawy o ochronie zdrowia...). Z kolei papieros elektroniczny – zgodnie z nowelizacją – to wyrób, który może być wykorzystywany do spożycia pary zawierającej nikotynę za pomocą ustnika, lub wszystkie elementy tego wyrobu, w tym kartridże, zbiorniki i urządzenia bez kartridża lub zbiornika. Papierosy elektroniczne mogą być jednorazowego użytku albo wielokrotnego napełniania za pomocą pojemnika zapasowego lub zbiornika albo do wielokrotnego ładowania za pomocą kartridży jednorazowych (art. 2 pkt 20 znowelizowanej ustawy o ochronie zdrowia...).
W wyniku omawianej nowelizacji została również wprowadzona definicja „palenia nowatorskich wyrobów tytoniowych”. Należy zauważyć, że definicją wyrobu tytoniowego są objęte zarówno wyrób tytoniowy, z którym nie wiąże się proces spalania, zwany „wyrobem tytoniowym bezdymnym”, jak i wyrób tytoniowy inny niż wyrób tytoniowy bezdymny, zwany „wyrobem tytoniowym do palenia”. W związku z tym przez wyroby tytoniowe należy rozumieć każdy z wymienionych wyrobów.
Omawiana nowelizacja rozszerzyła zakaz palenia m.in. w zakładach pracy nie tylko na zakaz palenia wyrobów tytoniowych, ale również na zakaz palenia nowatorskich wyrobów tytoniowych oraz papierosów elektronicznych.
Właściciel lub zarządzający budynkiem może jednak wyznaczyć palarnię w pomieszczeniach zakładów pracy.
Odpowiednim zmianom związanym z wdrażaną dyrektywą podlega także dotychczasowa definicja „palarni”, poprzez uzupełnienie jej zakresu o papierosy elektroniczne. Według nowych przepisów palarnia ma służyć także paleniu papierosów elektronicznych. Zgodnie z nową definicją palarnia to wyodrębnione konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych pomieszczenie, odpowiednio oznaczone, służące wyłącznie do palenia wyrobów tytoniowych, w tym nowatorskich wyrobów tytoniowych, lub papierosów elektronicznych, zaopatrzone w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy, para z papierosów elektronicznych lub substancje uwalniane za pomocą nowatorskiego wyrobu tytoniowego nie przenikały do innych pomieszczeń (art. 2 pkt 15 znowelizowanej ustawy o ochronie zdrowia...).
